Είναι ενδιαφέρον, σύμφωνα με την ιστορία, τα ψηλά τακούνια δημιουργήθηκαν για πολύ διαφορετικούς σκοπούς από ό, τι γνωρίζουμε σήμερα. Θεωρούνται σημαντικά αντικείμενα της μόδας σε όλο τον κόσμο.
Χρησιμοποιείται γενικά από γυναίκες που αναζητούν κομψότητα και μερικά εκατοστά περισσότερο, ειδικά εκείνες με μικρό ή μεσαίο ύψος. Αυτό δεν εμποδίζει τις ψηλότερες γυναίκες να φορούν τακούνια.
Σε τελική ανάλυση, είναι γυναικείες, κομψές και, καλά, αποτελούν μέρος της ζωής των γυναικών για πολύ, πολύ περισσότερο από ό, τι νομίζετε.
Ποιος εφηύρε ψηλά τακούνια;
Αυτή είναι μια ερώτηση που πιθανότατα δεν θα απαντηθεί ποτέ. Είναι, με υπερβολικό τρόπο, να ρωτάς «ποιος εφηύρε τον τροχό;».
Ξέρουμε ότι ήταν κάποιος, αλλά όχι ποιος. Παρόλα αυτά, στις τοιχογραφίες της Αρχαίας Αιγύπτου βρέθηκε μια πολύ πρωτόγονη εκδοχή με ψηλά τακούνια, που χρονολογείται από το 3.500 π.Χ., ως παπούτσι που χρησιμοποιείται μόνο από τις ανώτερες τάξεις.
Πίσω στον Μεσαίωνα, υπάρχουν δίσκοι για ένα είδος υποδημάτων με ξύλινα πέλματα, το οποίο θεωρείται ο «πραγματικός» πρόδρομος για τα ψηλά τακούνια. Τουλάχιστον για λίγο.
Εκείνη την εποχή, τα ψηλά τακούνια χρησιμοποιήθηκαν για να κρατήσουν τα ακριβά και κομψά παπούτσια των ευγενών μακριά από τη λάσπη και άλλα συντρίμμια από τους δρόμους.
Όπως γνωρίζουμε καλά, η βασική αποχέτευση είναι ένα πολύ μοντέρνο πράγμα (αν και, δυστυχώς, δεν είναι ακόμη διαθέσιμο σε όλους παγκοσμίως).
Ω, και φυσικά, εκείνη την εποχή τακούνια φορούσαν τόσο άνδρες όσο και γυναίκες.
Ψηλά τακούνια: σύμβολο του πλούτου
Γύρω στο 1400, εκεί από την Τουρκία, το ελικόπτερο [ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ πλατφορμες]. Το οποίο έγινε πολύ δημοφιλές στην Ευρώπη και χρησιμοποιήθηκε μόνο από γυναίκες. Η υπερβολή ανέλαβε επίσης, λαμβάνοντας υπόψη ότι ορισμένα τακούνια μπορούσαν να φτάσουν τα 40 εκατοστά.
Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι γυναίκες χρειάστηκαν να χρησιμοποιήσουν μπαστούνια ή να βοηθηθούν από υπηρέτες για να μπορούν να σταθούν.
Και ήταν στη Βενετία (Ιταλία), που τα ψηλά τακούνια άρχισαν να παίρνουν πιο πολυτελείς φόρμες, ως σύμβολο της κατάστασης, του πλούτου και της κοινωνικής θέσης.
Ψηλά τακούνια για φυλάκιση γυναικών
Ναι, αν νομίζατε ότι η χρήση ψηλών τακουνιών, μετά το nojeirinhas, χρησιμοποιήθηκε μόνο για να κοσμήσει τα πόδια της αστικής τάξης, έχετε πολύ λάθος. Σε ορισμένες χώρες, οι γυναίκες χαρέμ υποχρεώθηκαν να φορούν ψηλά τακούνια, καθιστώντας πιο δύσκολη τη διαφυγή.
Ψηλά τακούνια για τους αναβάτες
Ακριβώς, ιππότες - όχι κύριοι. Αυτό συνέβη γύρω στο 1500, όταν τα παπούτσια άρχισαν να κατασκευάζονται σε δύο ξεχωριστά μέρη, το πάνω μέρος είναι πιο εύκαμπτο και το κάτω μέρος με σκληρή και βαριά σόλα.
Αυτά τα παπούτσια ήταν πολύ διάσημα εκείνη την εποχή για την πρακτική της απαλλαγής - τόσο για άνδρες όσο και για γυναίκες. Λίγο καιρό αργότερα, τα λεπτότερα τακούνια άρχισαν να κερδίζουν χώρο, θεωρώντας πολύ πιο κομψά.
Catarina de Médici και τα ψηλά τακούνια
Η εκλαΐκευση των ψηλών τακουνιών ξεκίνησε, στην πραγματικότητα, με τη σύζυγο του Βασιλιά της Γαλλίας, τον Henry II. Το κοντό ανάστημα της την έκανε ανασφαλή, οπότε έζησε στα τακούνια, φτιαγμένη από έναν Ιταλό τεχνίτη με το όνομα Constantino Coccinelle.
Και, φαίνεται, ήταν υπεύθυνος για την ανάπτυξη των βασικών μοντέλων παπουτσιών με ψηλά τακούνια, όπως τα γνωρίζουμε σήμερα. Τα παπούτσια της βασίλισσας κέρδισαν τους Γάλλους και εντάχθηκαν στη μόδα της ευρωπαϊκής αριστοκρατίας. Αλλά δεν ήταν η μόνη υπεύθυνη για τη διάδοση των ψηλών τακουνιών.
Ο Βασιλιάς Λουδοβίκου XIV είχε ύψος μόλις 1,60 μέτρα, γεγονός που τον έκανε ικανό να πηδά. Αλλά προχώρησε περισσότερο, αποφασίζοντας ότι μόνο οι υψηλοί ευγενείς μπορούσαν να κάνουν χρήση αυτών των παπουτσιών - που ήταν σύμβολο πολυτέλειας και δύναμης.
Η επανάσταση ψηλού τακουνιού
Το διάταγμα του Βασιλιά Λουδοβίκου XIV είχε το τέλος του με την επανάσταση το 1791. Όταν το σύμβολο κοινωνικής κατάστασης των ψηλών τακουνιών διαλύθηκε, λόγω του κινήματος για την ισότητα των κοινωνικών τάξεων. Έτσι, τα τακούνια επέστρεψαν στη μόδα του καθενός το 1800.
Μόδα που εξαπλώθηκε σε όλη την Αμερική, συμπεριλαμβανομένης μιας ευρείας ποικιλίας, συμπεριλαμβανομένων και πιο άνετων. Ακόμα και τότε, στην Ευρώπη, η βιομηχανία χειροποίητων υποδημάτων εκτιμήθηκε ιδιαίτερα.
Το μοντέρνο ψηλοτάκουνα
Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, ο Άγγλος σχεδιαστής Charles Worth έγινε παγκοσμίως γνωστός για την παραγωγή παπουτσιών για όλα τα ευρωπαϊκά δικαιώματα. Και στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, οι πιο διαφορετικοί τύποι ψηλών τακουνιών εμφανίστηκαν στα πόδια των διασημοτήτων του Χόλιγουντ.
Καθιστώντας τους ακόμα πιο δημοφιλείς, όπως τους γνωρίζουμε σήμερα. Το άλμα εγχειρίδιο - επίσης γνωστό ως στιλέτο τακούνια - και πολύ δημοφιλές σήμερα, εφευρέθηκε μόνο μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ωστόσο, παρόμοια με μια λεπίδα και κατασκευασμένη από σίδερο, η χρήση της απαγορεύτηκε σε ορισμένα μέρη, καθώς έβλαψε το πάτωμα, ενώ εκείνη την εποχή τα ψηλοτάκουνα παπούτσια άρχισαν να αναφέρονται στη γυναικεία αισθησιασμό.
Πηγή: Μπότερρο
